Ónemt 

Óstöðvandi sársauki sem nær eingum áttum tekur sér bólfestu í gleði hins góða, ræður alfarið ríkjum í þyrmandi óreiðu sálar hins reglusama manns, dynur á meiri hlutan og setur allt úr ójafnvægi sem dregur svo óskyljandi ró yfir neiðurbrotin einfaldleika væntumhyggjun kveikir á samstöðu og brýtur á aldur ótta um eigingirnina sem vill lifa í óstöðvandi tíma.